ادراک مربیان بالینی پرستاری از موانع آموزش بالینی چالش ها و راهکارها: یک مطالعه کیفی

مقدمه: تجربه آموزش بالینی امکان بکارگیری مبانی نظری و پذیرش نقش حرفه‌ای را فراهم می سازد و انتظار می‌رود که فرصتی را برای کسب توانمندی‌های لازم فراهم کند. شناخت مسائل آموزش بالینی و رفع و اصلاح مشکلات در تربیت افراد کارآمد نقش بسزایی دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی درک مدرسین پرستاری از آموزش بالینی، چالش‌ها و راهکارها انجام شده است . روش: پژوهش حاضر مطالعه کیفی توصیفی است. مشارکت کنندگان 14 نفر از اساتید دانشکده پرستاری بودند و نمونه-گیری به صورت مبتنی بر هدف و تارسیدن به اشباع داده ها انجام شد.گردآوری داده‌ها با روش مصاحبه بود. تمام مصاحبه‌ها ضبط، دستنویس و سپس خط به خط تحلیل شد. از نرم افزار One Note 2010 برای ثبت مصاحبه‌ها و کدهای استخراج شده استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوای آشکار استفاده شد. یافته ها: از تجزیه و تحلیل داده‌ها 4 درونمایه و 9 طبقه حاصل شد که شامل عرصه نمود پتانسیل‌های یادگیری در عمل (ارائه توان استاد و ارائه توان دانشجو)، مواجهه با تعارضات کار واقعی (برنامه‌ریزی غیر موثر، موانع اجرایی کسب مهارت بالینی)، آموزش بالینی کارآمد (برنامه‌ریزی انعطاف‌پذیر ارزشیابی محور، استاد بالینی موثر، گذر از وابستگی به سمت استقلال در عمل)، چالش‌های حرفه ای در آینده (حرفه گریزی، محیط مراقبتی نا امن) بودند. نتیجه گیری: برنامه‌ریزی مناسب جهت آموزش موثر در روند کسب مهارت‌های بالینی توصیه می‌شود. در این راستا جذب و بکارگیری اساتید بالینی مجرب، تلاش در جهت بهسازی محیط آموزشی، توسعه همکاری بین مدرسین و بخش‌های بالینی و تلاش در جهت بهسازی محیط آموزشی می‌تواند تاثیر بسزایی داشته باشد. توجه به رفتارهای ورودی، هماهنگی و تناسب بین محتوای آموزش تئوری و مباحث عملی نیز از جمله مواردی است که به بهبود آموزش بالینی منجر می‌شود.